Paris'teki İlk Taşıyıcı Sıkıştırılmış Toprak Bina
Nüshet Çamuşoğlu / nushet@ekoyapidergisi.org
Ahşap ve sıkıştırılmış topraktan üretilen Le Vau Eğitim Pavyonu, Paris'in 20. bölgesindeki bir okul kompleksinde sürdürülebilir mimari ve toplumsal katılımın kesiştiği noktada örnek bir proje olarak duruyor. Üç kritik zorluğa bir yanıt olarak tasarlanan, hem resepsiyon hem de pedagojiyi dikkate alabilen, okul ve mahallesi arasında bir bağlantı kuran ve inşaat uygulamalarının karbondan arındırılması zorunluluğuna önemli ölçüde katkıda bulunan bir mimari tasarım.
Bu girişim, OASIS programı ve Paris Belediyesi'nin katılımcı bütçesi gibi kurumsal çabaların yanı sıra Le Vau okulundaki kendini işine adamış eğitim ekibinden elde edilen içgörülerin bir araya gelmesiyle ortaya çıkmış. Ebeveynleri okulla aktif bir şekilde ilişki kurmaya ikna etmekte zorlanan ekip, eğitim kurumlarına karşı hissedilir bir tereddüt ve güvensizlik olduğunu tespit etti. Buna yanıt olarak pavyon, algıları yeniden şekillendirmek ve sıcak bir ortam yaratmak için dönüştürücü bir alan olarak tasarlandı.
Kentsel ısıyla mücadele için okul bahçelerini yeşillendirmeye adanmış OASIS programı bu çabada çok önemli bir rol oynadı. Programdan faydalanan Le Vau okul grubu, boş alanların sebze bahçeleri, meyve bahçeleri ve piknik alanları içeren canlı merkezlere dönüştürülmesine tanık oldu. Yeni keşfedilen etkileşim fırsatlarından esinlenerek, katılımcı bütçe çerçevesinde okul avlusunda kendine özgü bir eğitim alanı oluşturma fikri ortaya çıktı.
Mimarlar olarak görevleri, farklı kaygıların bir araya gelmesini ele alan bütüncül bir yaklaşımı kapsıyordu: mimari içinde çift işlevleri barındırmak, okul ve çevresi arasındaki bağlantıları teşvik etmek ve inşaat yöntemlerinde sürdürülebilirliğe öncelik vermek.
L'Atelier Senzu bu üç düşünceyi geometri ile birleştirerek bu yenilikçi mekanı tasarladı. Bu düşüncelerin sentezi, eğitim kurumlarında bulunan geleneksel dikdörtgen yapılardan farklı olarak dairesel bir oda şeklinde ortaya çıkmış. Dairesel tasarım, farklı, kolektif ve iş birliğine dayalı düzenlemeleri kolaylaştırarak eşitlikçi bir atmosferi teşvik ediyor. Cephe, atlıkarıncalar veya kabinlerden ilham alıyor ve dairesel şekil, her şeyi kapsayan bir tasarım felsefesi lehine ana ve ikincil cephelerin geleneksel hiyerarşisini reddediyor.
Birincil malzeme olarak sıkıştırılmış toprağın seçilmesi, yapısal bütünlüğünden, termal özelliklerinden ve estetik çekiciliğinden kaynaklanıyor. Jeo-kaynaklı, biyo-kaynaklı ve karbondan arındırılmış malzemelerin kullanıldığı bu proje, Paris'teki ilk taşıyıcı sıkıştırılmış toprak bina olma iddiasını gururla taşıyor.
Kendine özgü yuvarlak şekli, estetik tasarımı, cadde ile okul binası arasında köprü kuran stratejik konumu ve yenilikçi toprak ve ahşap kullanımıyla pavyon, çocuklar ve ebeveynler için sıcak bir sığınak, eğitimciler için bir ilham kaynağı ve gelecek nesiller için iklim hedeflerine somut bir katkı olarak ortaya çıkıyor.
