Bu Ev Doğaya Saygı Duyuyor!

Dilhan Hız / dilhan@ekoyapidergisi.org

Bu evin adı bile şiirsel. Dokunuş Evi demişler, ‘Touch House’. Vietnam’ın Mekong Deltası’nda yer alan yapı, MyAn Architects imzasını taşıyor. Betonun hakim olduğu binada soğuk algısını yumuşatmak amacıyla bolca doğal ışık noktaları kullanılmış.  MyAn Architects, Touch House’ta çok kuşaklı yaşam için avlu temelli bir planlama öngörmüş. Pasif iklimlendirme stratejileri ve betonun ışıkla kurduğu ilişkiden yararlanan özgün bir tasarım kurgulamışlar. Aslında mimari ekip cesur bir yol seçmiş. Binayı iki ayrı blok haline bölmek işin zorlayıcı yanı çünkü. Açık koridorlar, gölet kenarında özgün bir pavilyon ve çokça avlu…  Mimarlar evi tasarlarken belli bir motto üzerinde ilerlemişler: “Mahremiyet saygı içindir, bağlanmak ise sevgi.”

Cephe tasarımında özellikle tercih edilen ham beton yüzeylerde, malzemenin  tropikal yağışa karşı dayanıklılığı düşünülmüş. Bu seçim aynı zamanda ışığın gün içinde değişen açılarla yüzeye düşmesine de olnak veriyor. Korkmayın, her yer betona boğulmuş değil. Betonun tekdüzeliği, iç mekânda kullanılan ahşap tavan kaplamalarıyla harika biçimde dengelenmiş.

Sürdürülebilirlik bu evde esas oyuncu rolünde. Betonla birlikte kullanılan ahşap tavanlar, teras avluların düzenlenişi ve iç-dış zeminin iklimsel farkındalığın simgeleri durumunda. Bu strateji, tropikal bölgede doğayla savaşmak yerine ona uyum sağlama etiğini, doğaya saygıyı temsil ediyor.

Bana sorarsanız mimarın tek görevi mekanı tasarlamak değil. Çok daha ötesinde olmalı mimar. Tasarlanan bir ekosistem çünkü. Üstelik içinde duygu da barındırıyor. Dolayısıyla Dokunuş Evi bu bağlamda güzel bir sürdürülebilirlik örneği sergiliyor diyebiliriz.