Alçının Doğasını ve Mekan Üzerindeki Dönüşümünü Anlatan Sergi

Nüshet Çamuşoğlu / nushet@ekoyapidergisi.org
İsviçre'nin Brassus şehrindeki Audemars Piguet'de sergilenen Selenite Dreams, BUREAU (Daniel Zamarbide, Carine Pimenta, Galliane Zamarbide) tarafından tasarlanan ve alçının bir malzeme olarak varlığını ve doğasını ve mekan dahilindeki dönüşümünü araştıran bir sergi.

Sergiye girildiğinde Nina Beier, Latifa Echakhch, Raphael Hefti, Olivier Laric ve Christodoulos Panayiotou'nun (diğerlerinin yanı sıra) eserleri, ziyaretçiyi yapıtlarla yakın ilişkiye sokan alçı duvarlar ve tonozlardan meydana gelen, görünüşte belirsiz beyaz bir mağaranın içinde sergileniyor.

Dali'nin aldatıcı sanatını yankılayarak bir sergi alanının bilindik beyaz küp yapısı erimiş gibi görünmekte, belirsiz kenarlar ve mekansal bir devamlılık ya da topolojik oluşum meydana getirir.

BUREAU Jill Stoner'ın "Towards a Minor Architecture" adlı eserine yanıt olarak kendilerini "minör mimarlar" olarak tanımlıyor. Bu yüzden alçı ile çalışmak bu son sergi için uygundur, alçının çıkarılmış formu olan alçı taşı temel olarak kalsiyum sülfat dihidrattan oluşur. Dünyanın dört bir tarafındaki temel sanat eserlerini önceden tasarlamak ve öngörmek, belirli heykellerin figüratif pozitif kalıplarını üretmek için geniş çapta kullanılan sade bir malzeme.

Alçı taşının benzeri olan selenit, ay tanrıçası Selene'nin rüya küresinde atıfta bulunulan ve Naica Chihuahua, Meksika'daki büyüleyici kristal mağaraları - La Cueva de los ristales - gibi harikulade yerlerle bağlantılı bir malzeme olduğundan malzeme mitolojik düşlere de atıfta bulunur. Diğer şekillerde alçı kemik kırıkları, yumuşak doku yaralanmaları, ortopedik hastalıklar ve enflamatuar durumlarda kullanılır ve bedenin yaralı kısımlarına denge ve dinlenme sağlar.